Każdy związek dwojga ludzi, którzy decydują się na wspólne życie, doświadcza pewnych trudności. Czasami zrozumienie i rozwiązanie powstałych konfliktów staje się niemożliwe bez pomocy z zewnątrz. Neutralny teren, niezależny obserwator służą procesowi zrozumienia sytuacji, potrzeb, myśli i uczuć zarówno swoich, jak i partnera. Jeśli więc:

czujesz, że Twoja partnerka/Twój partner:

ciągle Cię kontroluje, ogranicza i chce za dużej bliskości, ciągle Cię poucza, coś zarzuca, zrzędzi, jest zbyt emocjonalna/y, zaborcza/y, dominująca/y i chaotyczna/y;

czujesz, że Twoja partnerka/Twój partner:

jest nieprzystępna/y, nie ma dla Ciebie czasu, nie możesz na niej/nim polegać, nie słucha, co do niej/niego mówisz, nie traktuje Cię poważnie, jest egocentryczna/y i zdystansowana/y;

stwierdzacie, że po latach, zdawać by się mogło, szczęśliwego związku,

rozmawiacie w dwóch różnych językach, a jedynym, co was łączy, jest adres zamieszkania i/lub dzieci;

nie radzicie sobie z silnym uczuciem zazdrości

– zarówno odczuwanej przez Was samych, jak i przez Waszego partnera;

macie trudności z adaptacją do nowej rzeczywistości:

relacje z własnymi rodzicami lub teściami, pojawienie się dziecka, doświadczenie straty (kogoś/czegoś), syndrom „pustego gniazda”;

pojawiły się trudności w waszej sypialni,

czego objawem może być zarówno problem z osiągnięciem czy utrzymaniem podniecenia, tzw. „oziębłość” jak i przeciwnie – wzmożona chęć na seks;

kontakt z terapeutą może się okazać szansą na naprawienie dotychczasowej relacji i uratowanie tego, co Was kiedyś połączyło lub rozstanie się z pełnym zrozumieniem sytuacji i szacunkiem do partnera, aby bez żalu i wzajemnych pretensji móc otworzyć się na nowe przeżycia.

W rodzinie, każdy jej członek jest twórcą drugiego człowieka. Rodzina to system, w którym każda osoba ma swoje miejsce i pełni określoną rolę. Często zapomina się, że rodzina współuczestniczy w rozwoju każdego ze swych członków, i ewoluuje razem z nim, a żadna zmiana zachodząca w życiu jednostki nie pozostaje bez wpływu na życie pozostałych członków rodziny.

Bardzo często kiedy:

pojawia się nowy członek rodziny,

pierwsze dni i tygodnie bywają ciężkie – partner czuje się zazdrosny o malucha/ starsze dziecko ciężko znosi konieczność dzielenia się czasem, uwagą i miejscem, które dotąd miało tylko dla siebie/ pojawia się strach o życie i zdrowie noworodka/ powtarzają się myśli o utracie stanowiska pracy po powrocie z urlopu rodzicielskiego/ pojawia się poczucie, że sytuacja przerasta możliwości ;

maluch idzie do przedszkola/szkoły

– oznacza to nowy etap w życiu nie tylko jego samego, ale również jego rodziców – dziecko mierzy się z nową rzeczywistością, nowymi wyzwaniami, oczekiwaniami/ rodzice martwią się o prawidłową adaptację pociechy w nowym środowisku/ mierzą się z wyzwaniem, jakim jest powrót do dawno pozostawionej w tyle dorosłej rzeczywistości, dorosłej pracy;

dziecko dorasta

– jest to tak samo trudną i nową sytuacją dla niego samego jak i dla jego rodziców , którzy mają trudność w znalezienie wspólnego języka ze swoim nastoletnim dzieckiem, który nagle wie wszystko lepiej, nie reaguje na prośby, nie korzysta z rad, nerwowo reaguje na każdą próbę nawiązania kontaktu/ nastolatek szuka na siebie nowego pomysłu/ wyrabia sobie własne zdanie/ walczy o miejsce w grupie/ znajduje nowe autorytety;

pojawiają się problemy wychowawcze

– niby nic się nie zmieniło, a grzeczne dotąd dziecko nagle rozrabia w szkole/ jest agresywne/ nie słucha się rodziców/ nie chce współpracować/ opuszcza zajęcia lub widocznie opuszcza się w nauce/ przejawia problemy żywieniowe/ ucieka z domu;

dorosłe dziecko opuszcza dom

– życie zarówno jego, jak i jego rodziców zmienia się diametralnie - nowe pokolenie dorosłych szuka przestrzeni dla siebie, ustala własne zasady/ rodzice czują się opuszczeni, bezużyteczni, obcy sobie nawzajem, tracą sens życia;

rodzice podejmują decyzję o rozwodzie,

dzielą się majątkiem, znajomymi, a równolegle świat ich dzieci również zmienia się nie do poznania, czego dorośli, zajęci swoimi sprawami często nie zauważają ;

para niemogąca mieć biologicznych dzieci

decyduje się na adopcję lub stworzenie rodziny zastępczej dla dziecka, które z jakichś powodów nie może wychowywać się w rodzinie, z której pochodzi chcąc zapewnić mu lepszy start w dorosłe życie. To nowe, nierzadko trudne doświadczenia dla nich wszystkich, to oczekiwania, próby sił, nowe zadania. Taka decyzja to wielki krok w życiu zarówno pary, jak i dziecka.

Tak wygląda rzeczywistość wielu rodzin. Czasami zaledwie kilka spotkań z terapeutą pomaga w wychwyceniu problemu i znalezieniu wyjścia z patowej sytuacji.